Twoje dziecko POWINNO już TO umieć!

DZIECIĘCA PORÓWNYWARKA

Wiecie, co powinno być surowo karane? 

Porównywanie dzieci w pakiecie z „dobrymi” radami. 

Zapytacie: dlaczego? 

Ano dlatego, że KAŻDE dziecko jest INNE i rozwija się w swój indywidualny sposób i mało go obchodzi, że córka sąsiadki tańczyła walca jak miała
10 miesięcy, a syn szwagra zaczął mówić trzynastozgłoskowcem jak skończył rok. 

Niestety, ale zauważyłam, że wraz z odcięciem pępowiny traci się też prawo do spokojnego wychowywania SWOJEGO dziecka, a zyskuje pokaźne grono doradców i kontrolerów rozwoju i jakości wychowania TWOJEGO dziecka. Otaczają  Cię z każdej strony, osaczają, wysysają energię i radość życia, budując coraz większy kopiec  frustracji.

„Wirtualne” koleżanki z Internetu chętnie Ci wytkną wszelkie błędy jakie popełniasz, czyli w sumie całe Twoje macierzyńskie życie, bo złożone jest ono przecież wyłącznie  z masy błędów, nie ma się co oszukiwać.

 „Życzliwe” koleżanki z placu zabaw, czy sąsiedztwa chętnie na każdym kroku wyrażą „troskę” o Twoje dziecko, w postaci ociekających lukrem pytań: 

„ Ojej, to Twój maluszek, jeszcze nie raczkuje? Na pewno ma obniżone napięcie mięśniowe, trzeba rehabilitować, oj, jak strasznie już Ci współczuję”. 

Na pewno...w końcu każda matka po porodzie zyskuje wiedzę medyczną ze wszystkich specjalizacji. Jeśli jeszcze doktoryzuje się nad swoim dzieckiem, to dużo zdrowia życzę, ale nad moim sobie zwyczajnie nie życzę.

Bezdzietne koleżanki, które wiedzą zdecydowanie lepiej niż Ty, jak powinnaś dane problemy rozwiązywać i wiedzą też, że one nigdy tak by się nie zachowały, a syn znajomej to miał zupełnie inaczej i to na pewno było lepsze od tego, co Ty robisz. Łatwo się mówi, bo póki nie miałam dziecka, to równie łatwo mi się o tym myślało J

Wszystkie inne matki, które wychowanie dziecka mają za sobą
i postanawiają naprawić świat, uparcie ucząc Cię swoich metod, które są jedyne, właściwe i skuteczne, bo Ty wszystko  robisz źle i nie masz pojęcia
o tym. Może i nie mam, ale uczę się SWOJEGO dziecka i podejmuję WŁASNE wybory. 

Wiesz jak łatwo można skrzywdzić dziecko i go zablokować, porównując ciągle do innych?

Sama czasem popełniałam błąd, chcąc „popędzić” moje dziecko np. kiedy niebardzo chciał leżeć na brzuchu. Wmawiano nam różne ”nieprawidłowości” z przerażającym dla mnie obniżonym napięciem mięśniowym i wizją rehabilitacji. Czytałam sporo i obserwowałam dziecko, czy osiąga kolejne poziomy umiejętności w rozwoju i martwiłam się
i złościłam w sobie, że coś jest nie tak. Trafiliśmy do rehabilitanta,
w poczekalni zobaczyłam dzieci naprawdę wymagające pomocy, nawet mi się głupio zrobiło przez chwilę, że przyszliśmy zawracać głowę ze zdrowym dzieckiem. 

Rehabilitant wtedy nam powiedział bardzo ważną rzecz, że nie ma czegoś takiego jak właściwy moment na cokolwiek, jeśli jest w magicznej tabelce napisane, że dziecko raczkuje w 8 miesiącu życia, to bierze się poprawkę trzech miesięcy – może to zacząć robić 3 miesiące wcześniej ale
i 3 miesiące później. Nie wiedzieć czemu gloryfikowane są dzieci zaczynające robić coś bardzo wcześnie, a poganiane i uważane za nienormalne  te, które robią to później, przecież i dla jednego i dla drugiego to ta sama prawidłowość rozwoju, indywidualne prawidłowe tempo.

Już kiedyś pisałam a propos noszenia na rękach, że dzieci same wiedzą kiedy dany etap się kończy, a zaczyna kolejny, kiedy są gotowe na następny stopień wtajemniczenia. Tyczy się to też kwestii używania smoczka, karmienia piersią,  samodzielnego zasypiania, raczkowania, chodzenia, mówienia…

".....I NIC NIE ZROBISZ"

„Nie noś bo się przyzwyczai i nic nie zrobisz”, „Nie biegnij do niego, musi się nauczyć sam bawić i powinien już sam się sobą zająć, bo nic nie zrobisz”, „Jak Ci wejdzie na głowę, to będzie wymuszał Twoja ciągłą uwagę  i nic nie zrobisz”. 

Mogłabym tego sporo wymieniać, ale wspólnym mianownikiem jest sformułowanie - NIC NIE ZROBISZ. Może i nie zrobię w komfortowych warunkach. Nie raz zdarzało mi się gotować obiad jedną ręką, bo na drugiej wisiało moje dziecko, czy w locie dopijać kawę albo na maksymalnym przyspieszeniu sprzątać mieszkanie w trakcie zbawiennej drzemki. I co
z tego? Mój kręgosłup jakoś się jeszcze trzyma, biceps rośnie J Moje dziecko mimo, że dużo noszone na rękach, wbrew straszakom, nauczyło się świetnie chodzić we właściwym dla niego czasie. Zeszło z rąk, kiedy poczuło się pewnie na swoich nogach i teraz na ręce przybiega jak się czegoś boi, albo jak potrzebuje żeby go podsadzić wyżej, np. na blat kuchenny, żeby w komfortowych warunkach mógł dokonać przeglądu przypraw w szafce J
Co się nasłuchałam od koleżanek realnych i wirtualnych, że to nienormalne nosić tak ciężkie i duże już przecież dziecko, że (moje ulubione, krew mnie zalewa jak słyszę takie stwierdzenie) mną manipuluje i wykorzystuje, żeby go nosić, że weszło mi na głowę i bla bla bla, to moje.

Kiedy ono w końcu zacznie chodzić?

Kolejna mantra, która zmienia  się w treści przy każdym „kamieniu milowym” w rozwoju dziecka.

Moja córka zaczęła chodzić jak miała 10 miesięcy, Twój ma rok, nie myślałaś żeby iść do specjalisty?

Nie, nie przyszło mi to do głowy, bo wiem, że przyjdzie na to czas, wtedy kiedy będzie gotowy. I przyszedł, tak jak i na pełzanie i raczkowanie. I nie, nie zaczął tego robić późno tylko we właściwym czasie.

Dlaczego ono jeszcze nie mówi?

Pytanie u nas „na topie”, które najpierw przyjmowałam z pobłażliwym uśmiechem, a teraz otwiera mi się nóż w kieszeni.

Bo syn kuzyna to pełnymi zdaniami mówił już jak rok skończył. 

Niemożliwe, ale ok, cóż mi, a tym bardziej mojemu dziecku  do tego?

Popędzanie dziecka i wymuszanie na nim mówienia powoduje efekt odwrotny - blokadę. A nie o to przecież chodzi. Na pytanie o mowę, kimkolwiek nie byłby zainteresowany tematem, ciśnie mi się na usta: „Weź się odwal od mojego dziecka! Serio Cię to interesuje i wzbudza Twoją troskę, czy chcesz sobie po prostu pogadać i dowartościować się poprzez fakt, że Twoje dziecko już dawno zaczęło mówić?”, ale grzecznie poprzestaję na swojej mantrze: „Zacznie, kiedy będzie gotowy”.

Czemu nie zjadłeś wszystkiego? Zrobiłam specjalnie dla Ciebie, tak nieładnie, zobacz Twój brat zjadł wszystko.

Może nie był głodny, może miał ochotę na coś innego, może mu nie smakowało. Opcji jest wiele, ale napychanie dziecka jak gęś, pchając łyżkę niemal do gardła, prowadzi do złych nawyków żywieniowych
i rozregulowania organizmu. Małe dziecko je tyle ile potrzebuje, ile jego żołądek przyjmie. Rozpychanie go powoduje, że dziecko zaczyna jeść ponad miarę, a jego organizm zaczyna pracować nienaturalnym trybem, a potem otyłość i choroby związane z nadwagą. Granie na emocjach wyzwala
w dziecku poczucie winy i je „na siłę”, bądź jest „karmione siłą”. Może syn brata ma większe potrzeby żywieniowe, albo…jest starszy i zapotrzebowanie wraz z wiekiem wzrasta?

NIE ROZUMIEM...

Nie rozumiem, czemu ludziom, a w szczególności matki matkom, robią takie świństwa. I to nawet nie tylko matkom, bo dzieci naprawdę dużo rozumieją
i jeszcze więcej odczuwają. Jeśli maluch czuje na sobie presję, stres jest
w stanie zablokować jego rozwój. Jeśli maluch już rozumie wszystko, to dla niego bolesne są porównania z innymi wciąż „lepszymi” od niego dziećmi. Zaczyna się budować w dziecku zaniżone poczucie własnej wartości, syndrom tego najgorszego, najmniej kochanego, niewartego uwagi. Warto najpierw pomyśleć o konsekwencjach swoich słów, bo czasem swoją „paplaniną” można narobić wiele złego w małym człowieku.

A już najbardziej nie rozumiem, jak można zasypywać radami i uwagami kogoś, kto o to, nie prosił. Wspominałam też o tym w tym artykule, że jeśli ktoś o radę prosi, to chętnie wysłucha i przemyśli i taka prośba oznacza, że jest mu ona potrzebna, ale jeśli ktoś nie wypytuje wszystkich wokół
o wszystko, to dlaczego ma niby słuchać i znosić to brzemię „dobrych rad”? Po co matkom ta walka o to, które jest mądrzejsze, lepiej rozwinięte, bardziej utalentowane, o największej odporności? To dogryzanie sobie  z uśmiechem na ustach jest żenujące. A dowartościować można się na tysiąc innych sposobów, nie krzywdząc przy tym siebie nawzajem.


______________

Jeśli spodobał Ci się tekst, uważasz, że komuś może się również spodobać, czy przydać - nie wahaj się, udostępnij i poślij dalej :) Masz pytania, bądź chcesz skomentować - pisz. Wpadaj jak najczęściej, a jeśli chcesz być na bieżąco, polub mój fanpage na fb i profil na instagramie :)