[WYWIAD] MALUCH W TEATRZE?

     

      Każdy, kto mnie czyta i zna trochę dłużej niż parę dni, doskonale wie, że kocham teatr, uwielbiam dramat, faworyzuję tragedię, choć ostatnio zauważyłam u siebie niebezpieczną tendencję do zachwycania się komedią J Najmniej znaną mi kategorią teatralną jest teatr dla dzieci, a to dlatego, że moje dziecko dopiero dobija do tego momentu, kiedy zacznie ze mną chadzać „do roboty”. Jednak ignorantem kompletnym nie jestem i parę sztuk dziecięcych w swoim życiu widziałam – lalkowo-kukiełkowego „Mistrza i Małgorzatę”, czy francuskie kukiełki w sztuce „Poliszynel”, jakieś mętne pojęcie o tym świecie mam J Aczkolwiek, za kukiełkami nie przepadam, przebierańców nie lubię…czeka mnie kilka lat eksplorowania i przekonywania się chyba do sztuki dziecięcej J 

       Ale do rzeczy - bo ja nie o tym, a bardziej o tym, jak to jest z tymi maluchami w teatrze.  Kiedy je zabrać? Czy w ogóle warto zabierać? Czy ma to sens? Czy to jest fajne? Na jakie sztuki? Gdzie? Falą pytań na ten temat zalałam dziś Aleksandrę Załęską autorkę bloga Mama na wypasie, mamę 4-letniego Janka. U Oli na blogu pewnego dnia zobaczyłam wpis o wizycie w teatrze i moje teatralne serce mocniej zabiło, bo oto „spotkałam” cudowną kobietę, która chce swojemu synowi pokazać, że teatr jest fajny i jak najbardziej dla dzieci. 

      Tylko trzeba wiedzieć jak ugryźć temat, żeby nie zrazić, a zarazić J 

Zapraszam Was na wywiad siedmiu pytań o dziecko i teatr! 

1.     Jesteś pasjonatką teatru i stąd pomysł, żeby zabrać tam dziecko, czy po prostu uznałaś, że to jest dobra rozrywka dla takiego malucha?

Lubię chodzić do teatru, choć pasjonatką teatru bym się nie nazwała. Podoba mi się ten rodzaj sztuki i ta niezwykła interakcja między widzem, a aktorem, która w kinie jest nie do osiągnięcia. A dlaczego zdecydowałam się zabrać syna do teatru? Odpowiedź jest prosta – lubię pokazywać mu różne formy spędzania wolnego czasu, różne formy sztuki. Dlatego postanowiłam zabrać go na cykl Wkręć się w teatr, który organizuje nasz miejscowy ośrodek kultury.

2.     Jak takie małe dzieci reagują na spektakl? Jak w ogóle taki spektakl wygląda? Ile czasu trwa? Bo wiadomo, ze maluch nie skupi uwagi na dwugodzinnej sztuce J 

Chcąc pokazać dziecku czym jest teatr, ważne jest, aby dobrać sztukę odpowiednią do jego wieku i krótką. 40 minut to maksimum ile dziecko może się skupić i wysiedzieć spokojnie na sztuce. Raz byliśmy na spektaklu, który trwał ponad godzinę i mój czterolatek pod koniec bardzo się nudził – po prostu jego zdolność koncentracji została przekroczona. Dobrze też, aby spektakl opowiadał o tym, co dziecko zna i rozumie. Nie oczekujmy od malucha, że pewne abstrakcje czy aluzje będzie w stanie zrozumieć. 

Spektakle dla dzieci mają tą wspólną cechę, że często to połączenie gry aktorskiej i muzyki – skoczne piosenki czy interakcja aktorów z małymi widzami to jest to, co dzieciom najbardziej się podoba. Mój syn lubi np. kiedy może klaskać podczas przedstawienia lub jest proszony o podskakiwanie, kręcenie się w kółko itp.

3.     Na jakich spektaklach byliście? Który z nich zrobił największe wrażenie na synu,
a który na mamie i dlaczego? J

W ramach cyklu „Wkręć się w teatr” byliśmy na 6 przedstawieniach. Mojemu synowi najbardziej podobało się przedstawienie przed Świętami Bożego Narodzenia - „Takich świąt jeszcze nie było” w wykonaniu Teatru Fuzja. Do tej pory śpiewa piosenkę  z tego przedstawienia: „Baju, baju, baju, gdzie jesteś Mikołaju”. Przyznam szczerze, że to sztuka, na której oboje uśmialiśmy się do łez, aż bolały nas brzuchy. Mnie z kolei najbardziej spodobał się spektakl “Księżycowe opowieści” przedstawione przez Wędrowny Teatr Lalek
“Małe Mi”. To właśnie ten dłuższy spektakl, na którym byliśmy. Z tymże miał dosyć filozoficzne przesłanie i akurat mój czterolatek nie do końca rozumiał przekaz.

4.     Czy oprócz spektakli dla dzieci, teatr oferuje też inne inicjatywy dla dzieci, żeby zachęcić do udziału w życiu kulturalnym? Teatr Bagatela np. wpadł na pomysł, żeby rodzice, którzy idą na spektakl, a nie mają co zrobić z dziećmi zabrali je ze sobą – rodzice idą na spektakl, a dzieciaki na warsztaty (zajęcia plastyczne, teatralne, muzyczne, oglądanie garderoby, rekwizytów, zwiedzanie budynku).

Teatr w naszym mieście, niestety nie oferuje takich inicjatyw, a szkoda.
W zasadzie oprócz sztuk dla dzieci, to większych inicjatyw nie przejawia. Tu duża zasługa naszego Ośrodka Kultury Kuźnia Artystyczna, który proponuje dzieciom wiele inicjatyw kulturalnych. W ramach „Wkręć się w teatr” dzieci po każdym spektaklu zbierają pieczątki. Za posiadanie trzech pieczątek dziecko dostaje upominek – jego imię i nazwisko jest odczytywane na sali, wchodzi na scenę.
To taki miły dodatek dla maluchów.

5.     Od którego momentu zacząć przygodę z teatrem, żeby zainteresowało dziecko, sprawiło mu radość, bo o tu głównie chodzi?

Tak naprawdę dużo zależy od dziecka. Syn miał cztery lata, jak poszliśmy do teatru. Myślę, że rodzice muszą wiedzieć czy ich maluch jest w stanie te kilkadziesiąt minut się skupić i wysiedzieć oglądając sztukę. Przy moim aktywnym czterolatku, widziałam, że akurat ten wiek jest odpowiedni na pierwsze pójście do teatru.

6.     Co maluchom sprawia największa radość - teatrzyk kukiełkowy, aktorzy przebrani
w kostiumy, spektakl lalkowy, czy może realistyczne przedstawienia? Ja pamiętam, że nie lubiłam kukiełek jak przyjeżdżał teatrzyk do zerówki, wolałam żywe postacie.

Mój syn też nie lubi kukiełek :) Raczej woli kolorowo ubranych aktorów. Bardzo podobał nam się teatr magnesów – postacie były wycięte z kartonu i poruszane za pomocą magnesu. Spektakl trochę przypominał kreskówkę z początków ich pojawiania się. Realistyczne przedstawienia również przypadają dzieciom do gustu, co widać i słuchać na widowni pełnej maluchów.

7.     Podsumowując - czy warto zabierać dziecko do teatru od najmłodszych lat? 😊 Dla mnie jest to odpowiedź oczywista, ale gdyby kogoś trzeba było przekonać, to co byś powiedziała na podstawie swojego doświadczenia? 😊

Uważam, ze warto dzieci zabierać do teatru. To nie tylko fajny sposób na spędzenie czasu wspólnie – rodzic i dziecko, ale przede wszystkim pokazanie dziecku, jak można inaczej niż zwykle spędzić czas. Dla mnie to taka odskocznia od codzienności, od telewizji, bajek, książek czy innych aktywności. To taka nauka, która w przyszłości zaprocentuje. Bo to my rodzice wprowadzamy dzieci w świat kultury i jeśli dziś pokażemy dzieciom, że teatr jest przyjaznym miejscem, w którym nie można się nudzić, w przyszłości nasze dzieci same będą chętnie wybierały taką formę relaksu, nie omijając teatru szerokim łukiem. Poza tym efekt osiągniemy, gdy za kilka, kilkanaście lat nasze dzieci będą wspominać wspólne seanse właśnie w kontekście ich rodzinnego charakteru. Warto o to dbać, bo zakorzeniamy w naszym potomstwie wartości poprzez najprostsze czynności. 

I niech te słowa będą najlepszym podsumowaniem tematu i zachętą dla wątpiących J

A Oli bardzo serdecznie dziękuję za inspirującą rozmowę J 

___________

Jeśli spodobał Ci się tekst, uważasz, że komuś może się również spodobać, czy przydać - nie wahaj się, udostępnij i poślij dalej :) Masz pytania, bądź chcesz skomentować - pisz. Wpadaj jak najczęściej, a jeśli chcesz być na bieżąco, polub mój fanpage na fb i profil na instagramie :)